TAART EN CALORIEËN

 

Ik probeer altijd op de calorieën te letten. Maar soms lukt dat niet.

 

Ik fietste in een vakantie van het Duitse plaatsje Rescheid naar het Belgische Büllingen. Rescheid is een piepklein dorp waar al een paar keer een kruidenier een bestaan heeft uitgeprobeerd. Dat is telkens mislukt omdat de omzet te klein bleek om van te kunnen leven. Het Belgische Büllingen is iets groter en telt ongeveer twaalfhonderd inwoners.

 

Ik heb die route al vaker gefietst en kan het dan niet laten om bij de grens van Duitsland naar België een restaurantje te bezoeken naast een benzinepomp. Ik verbaas me daar steeds over de enorm grote stukken taart, die ze daar als normale porties beschouwen. Heerlijk en ach, een stuk taart op zo’n fietstocht? Moet kunnen.

 

Maar er was uiteraard ook een terugweg. Bij het restaurant lonkte het naambord me weer. Natuurlijk had ik een broodje gezond kunnen nemen, maar die grote taartstukken keken me aan alsof ze wilden zeggen: Neem nog een stuk.

 

Je snapt het al. Van de Schwarzwaldertorte was nog juist één stuk over en dat kon ik toch echt niet laten liggen. De verkoopster zei nog net niet: ‘Bent u er alweer?’ Ze had de hele dag zoveel klanten gezien dat ze die man, zelfs met een opvallende fietshelm op zijn hoofd, niet zal hebben herkend.

 

Ik betaalde met mijn pinpas, in tegenstelling tot veel andere klanten, en liep met mijn blad koffie en taart naar een plek bij het raam. Van daaruit kon ik goed mijn e-bike in de gaten houden want ik had geen paal of stang gevonden waar ik de extra ketting aan had kunnen bevestigen. En smullen maar. Heerlijk. En ach, op zo’n fietstocht gaan de calorieën er wel weer af.

 

Voor meer verhalen klik hier

Mijn nieuwe boek klik hier