RUIMTE VOOR ALLEN

 

Langs provinciale wegen lopen soms gescheiden fietspaden. Voetpaden zijn er meestal niet. Wandelaars van stad naar stad, of van dorp naar dorp, lopen dan op het fietspad. Ze doen er dan verstandig aan om het linkse pad te nemen, tegen het fietsverkeer in. Zo zien ze fietsers aankomen. Nog beter is om bij smalle fietspaden achter elkaar te lopen. Niet zo gezellig maar wel veiliger.

 

Als fietsende duo’s met tegemoetkomende wandelaars te maken krijgen, zouden ze zich kunnen aanpassen. Even achter elkaar gaan rijden. Maar zij vinden het dikwijls hun recht om op een fietspad alle ruimte te nemen. En wat als er ook nog bromfietsers of scooterrijders gebruik moeten maken van het fietspad? Hebben de wandelaars een ‘Spring maar opzij cursus’ gevolgd?

 

Helemaal een probleem wordt het als die weggebruikers toevallig allemaal op hetzelfde moment bij elkaar zijn. Toeval? Kan wel zijn, maar het komt voor. Wie maakt dan plaats voor wie?

 

Er is echt geen tijd om het boekje met verkeersregels erop na te slaan. Evenmin om de plaatselijke politie te bellen. Op de vuist gaan lost ook niets op. In discussie gaan om een vredelievend plan op te stellen is ook nogal wat en kost een halve middag van heerlijk wandelen, fietsen of je met een bromfiets of scooter door moeder natuur verplaatsen.

 

Maar in de praktijk valt dit soort situaties gelukkig meestal mee. Rollebollend over straat vindt niemand leuk. Iedereen zal willen voorkomen dat een voetganger het spiegeltje van een e-bike precies tegen zijn telefoonbotje krijgt, of dat een fietser door een duw van een bromfietsrijder op de autorijbaan terecht komt, of een berijder van een scooter op het laatste moment moet uitwijken en in de sloot beland.

 

Voor meer verhalen klik hier

Mijn nieuwe boek klik hier