EERSTE SCHOOLDAG 

 

'Mijn ouders hebben altijd hard gewerkt. Toen ik klein was, bracht mijn moeder me elke ochtend naar de kinderopvang en ’s middags haalde mijn vader me weer op. Ik heb daar alleen maar vrolijke herinneringen aan, zoals het spelen met vriendjes. Eigenlijk weet ik niet of die herinneringen allemaal wel kloppen. Het is zo lang geleden en ik was nog zo jong.

 

Vreemd genoeg herinner ik me wel heel duidelijk het moment dat ik naar de grote school moest. Ik had van mijn oudere broer verhalen gehoord waardoor ik dacht dat het er niet zo leuk zou zijn. Je mocht er niet spelen en moest urenlang keurig rechtop in een bankje zitten. Ik weet nog hoe ik er aan de hand van mijn moeder naartoe werd gebracht. Ze sleurde me eigenlijk een beetje met zich mee en zorgde ervoor dat ik haar niet kon ontglippen, want ze wist dat ik dat zou willen doen. Ik zei tegen haar dat ik buikpijn had en misschien wel moest overgeven. Ze trok zich daar niets van aan, omdat ze dacht dat het aanstellerij was.

 

Omdat ze mij tot het laatst niet vertrouwde, verliet ze het schoolplein pas toen ik veilig in een rij kinderen was opgenomen. Ik hield wel mijn tranen in, want ik was opgevoed om altijd een grote jongen te zijn. Zonder naar mijn moeder om te kijken, liep ik in de rij mee naar binnen. Ik vond de lucht in de grote gang heel vreemd en meende daar pas echt buikpijn te krijgen.

 

Het lawaai van alle kwebbelende kinderen kwam ook erg onrustig over. Eenmaal in de klas werd het gelukkig stil en voelde ik me weer een beetje normaal worden. Plezier in het naar school gaan heeft het al vrij snel gewonnen van mijn aanvankelijke tegenstribbelen.'

 

Voor info boek klik hier

Voor meer verhalen klik hier