MOBIELTJES OVERAL

 

Voor mijn zomervakantie in de Zwitserse bergen, had ik de streek Berner Oberland weer eens uitgekozen. Wie van bergen houdt, en er nog nooit is geweest, moet daar beslist eens naar toe gaan. Overigens viel me op dat veel mensen in hun vakantie niet naar de prachtige bergen kijken, maar op hun mobieltje staren.

 

En dat doen ze niet alleen als ze stilstaan, maar ook tijdens het wandelen en zelfs als ze op een steil pad lopen. Ik heb menigeen bijna zien struikelen, omdat er soms stenen op het pad lagen die ze niet hadden gezien.

 

Ook iets anders viel me op. Als je elkaar vroeger passeerde klonk heel dikwijls Grüss Gott. Mensen keken ook naar elkaar als hun blik even niet op de bergen was gericht. Tegenwoordig zie je hoofden dikwijls naar beneden gericht, naar het mobieltje.

 

Maar ach, vrijheid blijheid, ieder moet doen wat hij zelf wil. Ik heb eigenlijk geen moeite met dat principe. Ik doe het zelf ook, maar zonder mobieltje.

 

Zo ook bij die prachtige tocht die ik had gelopen. Ik was eerst met de cabinebaan naar de First gegaan en daarna te voet naar de Bachalpsee. Terug bij de bergbaan was het tamelijk druk. Heel normaal zit je dan in een cabine voor zes personen, met onbekenden naast en tegenover je. Dat geeft soms leuke situaties, als je elkaars taal niet verstaat en je met handen en voeten toch contact wilt maken.

 

Die keer zat ik tegenover een jong echtpaar dat helemaal niet van plan was om contact te maken. Terwijl ik nog volop zat te genieten van de prachtige bergen, waren de jongen en het meisje tegenover me druk bezig met hun mobieltjes. Reuzejammer toch? Ook van de vele euro’s die ze per persoon betaald hadden voor de cabinebaan.

 

Voor meer verhalen klik hier

Mijn nieuwe boek klik hier