SPOKEN EN POMPOENEN
Ik houd niet van de smaak van pompoenen. Maar hoe kon ik dat zeggen tegen de kinderen van mijn buren? Ze hadden maar liefst vier grote pompoenen uitgehold om Halloween-pompoenen van te maken. En waar moesten ze met het vruchtvlees naartoe? Naar de buurman. De vader van de kinderen maakte altijd pompoenensoep, maar hij was een paar weken uitgezonden voor zijn werk naar een ver land.
Sowieso heb ik niet veel op met pompoenen en Halloween. Misschien een frustratie die ik uit mijn kindertijd heb overgehouden. Ik ben ooit vreselijk geschrokken van een spook midden in de nacht. Mijn oudste broer had iets in elkaar geknutseld, met verlichting erbij. Hij kwam om half twee in de nacht mijn kamer op met het ding.
Vandaag zag ik ergens bij een bejaardenoord ook een spook buiten hangen met een verwijzing naar een spookkelder. Dat was nog op klaarlichte dag als voorbereiding op het avondbezoek. Gelukkig moest ik door het volle licht eerder denken aan een kapot laken dan aan een spook. In de avond teruggaan zag ik natuurlijk niet zitten.
En nu over de pompoenenvulling. Ik hoorde in de namiddag mijn deurbel en ging kijken wie er was. Het waren de kinderen van de buren met een grote schaal vol vruchtvlees. Ik heb alles noodgedwongen aangepakt en ben ermee door mijn hal en woonkamer naar de keuken gelopen.
En daar gebeurde iets vreselijks. Ik struikelde over de keukendrempel omdat ik mijn ogen op het spul had gericht. Met een vreselijke plons spatte het vruchtvlees over mijn hele keukenvloer. Het kostte me een uur om alles weer schoon te maken. Ik heb het nooit aan de kinderen durven te vertellen.
Voor meer verhalen klik hier
Mijn nieuwe boek klik hier