GEDOE OP TERRAS

Ik zat op een terras op een mooie zomerse dag. Gelukkig had ik schaduw van een zonnescherm dat een groot deel van het terras bedekte. Na even kwamen twee wat oudere stellen naast me zitten aan een van de weinige nog vrije tafeltjes. Ik zag dat een van de mannen, voordat hij ging zitten, zijn zakken navoelde op zoek naar iets. Ik wist niet waar hij naar zocht, maar dat werd gauw duidelijk. Hij kon zijn vloeitjes niet vinden om een sjekkie te rollen.

Een van de dames draaide zich na even om en vroeg aan mij: ‘Rookt u?’ Ik antwoordde: ‘Nee hoor en dat heb ik ook nooit gedaan. Maar ik begrijp dat u naar vloeitjes wilt vragen voor uw echtgenoot.’ Terwijl de dame dat bevestigde kon ik een brede grijns bijna niet onderdrukken. Ik was blij dat de man ze niet kon vinden, want ik vind het altijd vreselijk, om op een leuk terras in de rookwalm te moeten zitten, terwijl ik van een heerlijke appelpunt met slagroom zit te genieten.

De dame vond het kennelijk vervelend dat haar man niet kon roken. Ik dacht daar heel anders over. Ik kon het niet laten om een opmerking te maken en zei: ‘Anders had ik een ander plekje uit de windrichting moeten zoeken.’

Dat hoorde de man. Hij reageerde weliswaar terwijl hij me vriendelijk aankeek, maar in zijn stem hoorde ik een kwade ondertoon: ‘De mensen kunnen tegenwoordig nergens meer tegen.’ Dat schoot bij mij in het verkeerde keelgat. Ik zei een beetje kribbig: ‘En dat is maar goed ook. De tijd dat iedereen die ongezonde rookwalmen accepteerde is gelukkig voorbij.’

Helaas kwam die opmerking de stemming op het terras niet ten goede. Gelukkig draaide dat bij toen de man tegen zijn tafelgenoten zei dat hij volgende week echt gaat beginnen om te stoppen met roken. Hopelijk lukt hem dat, zoals dat zovelen al is gelukt.

Voor meer verhalen klik hier